Jakby cieplej jest:)

Cieplej się zrobiło jakby. Po raz pierwszy od dawna wyszłam dziś z domu bez czapki, które to nakrycie głowy ma tę właściwość, że deformuje mi cudny włosowy look, powoduje dziką chęć nieustannego drapania się po czaszce a na dodatek na mym łysym czole zostawia odcisk wełnianego splotu, taki swoisty kod kreskowy:)
Wędrowałam więc sobie przez osiedle, czujnie wpatrując się pod nogi. I raczej nie w nadziei, że znów, jak wczoraj, znajdę jakieś pieniądze. Dziś to tak bardziej z ostrożności. Topniejący śnieg bowiem ukazał swoje, skrywane dotąd pod białą kołderką, wstydliwe tajemnice, czyli psie kupki w ilościach, rzekłabym, hurtowych.
Lazłam więc slalomem po osiedlowych uliczkach, robiąc wdzięczne zwody i uniki. Co prawda podobno wdepnąć w taką kupę to szczęście, ale moim zdaniem ten, co wymyślił to głupie powiedzonko, nigdy nie musiał butów z gówna czyścić. Ja tam serdecznie za to wątpliwe szczęście dziękuję, starczy mi, że codziennie czyszczę buty z piasku i soli.

Taką dłubaniną w korze zajmuje się ostatnio mój małż:)