Uprzejmie donoszę;)

Wieści z frontu, czyli relacja z pola walki z wirusem;)
Przez dwa pierwsze dni stosowałam kurację procentową, usiłując zwalczyć podłego wirusa przeróżnymi napitkami na bazie alkoholu. Efekt: zawartość domowego barku zredukowana niemal do zera, ja w dość przyjemnym stanie permanentnego niemal zamroczenia, wirus okopał się na stanowisku, a nawet ruszył do ataku.
Następnie skłoniłam się ku mądrości naszych babć i zastosowałam leczenie czosnkowo-miodowe. Efekt był niestety całkiem odmienny od spodziewanego: zamiast leczniczego - odstraszający. I bynajmniej nie odstraszył wirusa, a skąd, wirus nie wampir i czosnek polubił. Kuracja odstraszyła otoczenie w postaci małża. Otoczenie krzywiło się paskudnie, gdy tylko, z pewną taką nieśmiałością, usiłowałam się do otoczenia zbliżyć. Zwłaszcza, gdy zbliżałam się, kłapiąc paszczą (a przy okazji zionąc w kierunku otoczenia upiornym zapaszkiem). Żeby nie było - ja tam czosnek lubię, ale z umiarem i w potrawach, zwłaszcza jedzonych wspólnie (przez co zioniemy oboje i wtedy żadnemu z nas zabójczy wiew z pyska drugiego nie przeszkadza).
Porzuciłam więc medycynę ludową i postanowiłam skorzystać z konwencjonalnej. Do lekarza nie poszłam - wystarczyło, że sobie wyobraziłam te tłumy nieprzebrane w poczekalni, tych ściśniętych razem i kichających nawzajem na siebie ludzi, żebym na samo wyobrażenie poczuła się gorzej. Wirusowi by się pewnie spodobało, spotkałby się z kumplami z innych gatunków, wymienił doświadczenia i nauczył nowych sztuczek, ale ja, jego umęczony nosiciel, nie zrobiłam mu tej przyjemności.
Poszłam do apteki i kupiłam gripex. To chyba jedyny lek na sprawy grypowo-przeziębieniowe, który nie wywołuje u mnie bezsenności i jest w miarę skuteczny. Mam nadzieję, że poskutkuje i tym razem.

Fotki całkiem nie w temacie - moje ostatnie złotówkowe zdobycze:

Kto wie, może kiedyś...

T-shirt New Look (sh).