Sandałkowo, kolorowo, imprezowo;)

Sandałków to ja w zasadzie nie lubię. Jest to niechęć obopólna i odwzajemniona - one nie lubią mnie. Gryzą, obcierają, wkurzają.
Dlatego kupuję baaardzo rzadko i nigdy nie za duże pieniądze, bo wiem, że i tak po jednym założeniu wylądują wzgardzone i w niełasce na dnie szafy, zapomniane na wieki.
Tak było i teraz. Kupiłam za jakieś 10 zeta, bo mi się wydawało, że skoro lato, to jakieś wypada mieć;) I ku mojemu zdumieniu te sandałki dychowe radykalnie zmieniły mój stosunek do tego typu obuwia:) To chyba pierwsze w moim dorosłym życiu sandałki, które nie zmasakrowały mi palców, nie obtarły paskami, nie wżarły się w moje stopy z zamiarem wampirzego wyssania krwi;) Nie są piękne, ale lekkie i niesamowicie wygodne:)

Małż dziś świętuje podwójnie - urodziny i odzyskanie wolności, czyli przejście na emeryturę. Zapowiada się niezły ochlaj i nie jestem pewna, kiedy się skończy;)
Dla babskiej części towarzystwa na dobry początek (bo potem pewnie będziemy już żłopać, co popadnie) przygotowałam (no dobra, kupiłam gotowca) cosmopolitan, który jest o niebo lepszy niż ten, który z Agą wciągałyśmy na ostatnim spotkaniu kg:)

 Na koniec troszkę kolorków;)

Żelki na zagrychę;)

Bransoletki na ozdobę;)

I słoneczny, letni kubek, żeby skacowanej Beti kawa jutro lepiej smakowała;) Aniu - raz jeszcze dziękuję:*
Miłego weekendu:*