niedziela, 25 września 2011

Ta ostatnia niedziela...

W planach był Dzień Kartofla w skansenie. Szczególnie interesowało mnie wzięcie udziału w konkursie rzutu ziemniakiem do celu, wszak warto rozwijać nowe talenta, nigdy nie wiadomo, do czego i kiedy nam się przydać mogą takie umiejętności;) Ale piękna pogoda sprawiła, że nie tylko my wpadliśmy na ten pomysł. Najpierw dobrych kilkanaście minut szukaliśmy wolnego miejsca do zaparkowania, a potem odstraszyła nas kolejka do kasy skansenu - prawie tak długa, jak ogonek do kolejki na Kasprowy w sezonie. Nie lubię, mam wyniesiony z młodości uraz kolejkowy, więc nastąpiła błyskawiczna zmiana planów - nie skansen, a park:) I też było cudnie, choć zamiast ziemniaków z ogniska zażeraliśmy się rurkami/goframi i innymi dobrami:)

A po powrocie:

czwartek, 22 września 2011

Złośliwa, wredna małpa;)

Tak, to ja. Ta z tytułu. Złośliwa małpa, w porywach nawet małupa;)
Wyszła ze mnie w całej małpiej wrednej okazałości jakiś czas temu, podczas zakupów w sh.
Trzymałam właśnie w ręce jakąś jaskrawą szmatę, którą po prostu chciałam odłożyć na bok, bo wisiała przerzucona przez stojak i zasłaniała mi widok na wieszaki pod spodem. I nagle na moich plecach niemal wylądowała jakaś baba, sapiąc, dysząc, prawie plując mi w kark,  mamrocząc pod nosem: "ale pięęęękna" i wpatrując się dzikim wzrokiem w trzymane przeze mnie coś. Trochę zdębiałam, bo szczerze mówiąc trzymana w ręku rzecz wydała mi się jakimś maszkaronem, choć w zasadzie się tej szmacie nie przyjrzałam.
Baba, sapiąc, charcząc i dysząc zapytała chciwie: "będzie to pani brać? Cudna, na plażę idealna, a ja do Chorwacji jadę..."
Chorwacja mnie zazdrośnie ukłuła, wiszenie mi na plecach wkurzyło, więc poczułam, jak wstępuje we mnie złe i stwierdziłam, że się właśnie zastanawiam. Rozłożyłam ciuch, udając głęboki namysł. Baba nie spuszczała ze mnie (a raczej z ciucha) płonącego pożądaniem wzroku.
Po rozłożeniu oczom moim ukazała się ni to tunika, ni sukienka, z megacieniutkiego (przyznam, że przyjemnego w dotyku) materiału. Na żarówiasto pomarańczowym tle rozkwitały wielkie kwiaty we wściekle oczojebnym różu. Całość dość obficie usiana cekinami. Skrzywiłam się, mocno zdegustowana, za to baba westchnęła w bezbrzeżnym zachwycie. I napomknęła, że w zasadzie nawet po mieście można by w tym chodzić, a nie tylko po plaży.
Przez myśl mi przemknęło, że oddam jej to jaskrawe coś pod warunkiem, że mi zdradzi, gdzie i kiedy po ulicy będzie w tym szła, bo byłabym chyba skłonna zapłacić, by zobaczyć taki widok, zwłaszcza, że ciuch był naprawdę prześwitujący, a baba reprezentowała wagę mocno ciężką i na oko miała więcej cm w obwodzie, niż wzrostu.
Ale wtedy złośliwa małpa we mnie się uaktywniła i zdecydowałam, że ciucha nie oddam. Decyzję ułatwił fakt, że był wtorek, a więc w tym sh wszystko za złotówkę. A więc kupiłam i mam. Nie wiem, po co, ale mam;)
Nasza Aggie zaprosiła mnie do zabawy, która polega na ujawnieniu 5 rzeczy, które zawsze mamy w lodówce.
No cóż, wiem, dziwaczka ze mnie, bo w lodówce zawsze mam:
- lakiery do paznokci
- żelowe okulary
- perfumy, których aktualnie nie używam
- lekarstwo w płynie dla rybek akwariowych
- butelkę wody
Oczywiście są rzeczy (nawet jadalne), które w lodówce mam zazwyczaj (jogurty, ser, jajka, masło/margarynę, warzywa itepe), ale jednak nie zawsze:)
Ktoś ma ochotę "się zabawić"? Zapraszam:)

sobota, 17 września 2011

Weekendowy szał:)

Zaciekawiłam Was? :)
Szkoda, że to tylko nazwa lakieru Barbra, z serii Colour Alike, mój weekend do szalonych raczej nie będzie należał.
Dziś w planach nadrabianie zaległości w lekturze. Kilka książek z biblioteki czeka w kolejce, a jakby tego było mało, wczoraj upolowałam dwie nowe, 4.99 za sztukę:) Myślę, że niska cena jest wystarczającym usprawiedliwieniem zakupu:)
Miłego weekendu:*

środa, 14 września 2011

(Ju)rajska niedziela;)

Mirów...
Bobolice...
 I okolice...
Buziaki:*

piątek, 9 września 2011

Nieoczekiwana zmiana planów;)

Kilka dni temu miałam plan. Prosty był, łatwy i przyjemny - aquapark.
Przystępując do realizacji wyżej wymienionego, wywlokłam z czeluści szuflady strój kąpielowy. A już po chwili mój misterny plan zaczął się sypać (prawie jak pisząca te słowa). W zasadzie po prostu - sprawa się rypła;)
Ubrałam strój. W każdym razie takie było zamierzenie. W praktyce wyglądało to tak, że wciągając wszystko, co wciągnąć zdołałam (powłoki brzuszne mam na myśli i insze takie tam przyległości, czy raczej zwisłości), usiłowałam, stękając jak ten taki, co ciężary podnosi, wbić się w ów strój albo chociaż nawlec go na siebie.
Hmmm, zdarzyło mi się kilka razy w życiu zaniemówić z wrażenia, teraz zaniemówiłam raczej z wysiłku i przerażenia. Krótko mówiąc, by nie wdawać się w nikomu niepotrzebne opisy, przywodzące na myśl baleron przesadnie mocno obwiązany sznurkiem, wyglądałam obleśnie. Plan pierdyknął był, zanim jeszcze przystąpiłam do jego realizacji.
Ale ponieważ siedzenie w domu wykluczyłam, zamiast  aquapark w Tarnowskich Górach wybraliśmy inną atrakcję tego miasta - zamek, a właściwie cały kompleks zamkowy (który mogłam sobie spokojnie zwiedzać w stroju dowolnie maskującym).
Kompleks zamkowy mieści się w dzielnicy Tarnowice Stare, w jego skład wchodzą: zamek udostępniony do zwiedzania, który mieści też Centrum Sztuki i Rzemiosła Dawnego, karczma zamkowa ( czyli dawna obora ), kilkugwiazdkowy hotel ( przerobiony z dawnej zamkowej świniarni ). W odremontowanych dawnych domach czeladnych mieszka obecny właściciel z rodziną, do odrestaurowania pozostały jeszcze stajnie, w których prawdopodobnie powstanie oranżeria i centrum spa.
To makieta całego kompleksu, a na ścianie zdjęcia z odbudowy.
Zagrałam też w stuletniego flippera;) Emocje jak przy współczesnym, tylko bez tych wszystkich świateł, dzwonków i innych melodyjek;)
A to rynek w Tarnowskich Górach, zrobiony całkowicie z klocków lego przez czternastolatka:)
Szkoda, że tym razem zabrakło nam czasu, by skonfrontować klockową instalację z realnym widokiem. Zwiedzanie zamku to przeszło godzina, a potem chyba drugie tyle czekaliśmy na zamówienie w zamkowej karczmie. Dodam, że niezwykle praco-i-czasochłonne: latte i herbata;)
Ale i tak było miło, kiedyś wrócimy zobaczyć ten rynek:)
Miłego weekendu:* Mój taki będzie, bo odwiedzą mnie amolko i marteniczka:)

niedziela, 4 września 2011

Klubowo, kameralnie...

Słów kilka o wczorajszym śląskim, bardzo kameralnym spotkaniu klubowym:)
Wiadomo - było super, bo jakże by mogło być inaczej:) Kameralnie - amolko, marteniczka i ja. I wyjątkowo dłuuuugo, więc żałujcie, że Was tam nie było:)
Dziewczyny czekały już na mnie na bytomskim dworcu, dokąd się telepałam prawie godzinę autobusem, z babą o gabarytach szafy gdańskiej przyklejoną do prawego boku ( a upał był cholerny, więc możecie sobie resztę dośpiewać).
Najpierw poszłyśmy do Museum Music Republic, gdzie obżarłyśmy się aż po cebulki włosowe ( makaron, kanapki z grillowaną wołowiną, surówką i frytkami, nachosy). Do tego naprawdę dobre mojito i piwo ze spritem, które piłam pierwszy raz i wygląda na to, że to moja nowa piwna fascynacja (poza wszystkimi innymi zaletami świetnie gasi pragnienie). Przez zupełny przypadek miejsce to okazało się być godne swej nazwy - przez kilkanaście minut byłyśmy zmuszone wysłuchiwać baaardzo "muzealnej" muzyki - siedziałyśmy na dworze, podjechał starszy pan starym autem i 'zapodał' nam jeszcze starszą muzykę, taką z gatunku przyśpiewki ludowe itepe;)
Ania tajemniczo namawiała mnie do skorzystania z toalety, kryjącej podobno coś ciekawego i zaskakującego;) Zapomniałam, więc na pewno trzeba będzie znów odwiedzić to miejsce:) Mam cichą nadzieję, że tym zaskakującym czymś jest jakiś mega przystojny "dziadek klozetowy";)
Potem krótki spacer na bytomski rynek i kawa w Suplemencie. Zamówiłyśmy cappuccino, latte z advokatem i kawę łasucha...i nie, nie ja byłam tym łasuchem;) Fajnie się siedziało, wieczór, rynek pełen ludzi, ciekawych jako obiekty obserwacji czy podsłuchu:) Bo podsłuchiwałyśmy, a jakże - z nadzieją, że - jak panie ze stolika obok - za kilkanaście lat nie będziemy przy kawiarnianym stoliku na głos ekscytowały się widokiem męskich stringów;) Teksty szły ciekawe...i ten sznurek w dupie...i on tam sobie położył jej rękę, a ona nic tam nie poczuła;) Rzecz cała dotyczyła występu Chippendalsów:)
Pewnie posiedziałabym jeszcze, bo było super, ale zaniepokojony późną godziną małż brzęczał mi telefonem, a dziewczyny miały jeszcze przed sobą dłuuuugą noc, więc pożegnałam się, odprowadzona na przystanek tramwajowy i umówiona na ciąg dalszy, tym razem w Rudzie:)
Fotek nie mamy, bo żadna z nas nie pomyślała o aparacie.
Zamiast tego fotka zastępcza, w zasadzie zupełnie nie w temacie:)
Cudowna niespodzianka od naszej Aidy - dziękuję, kochana:****
W następnym wpisie relacja z moich ostatnich niedzielnych wypadów:)

Martuś, dziękuję za pierścień:*
Ps. dla "wtajemniczonych";) - przejeżdżałam wracając obok tego cholernego "mauzoleum" - "nasza" fontanna też świeci, na czerwono nanana;p